อวนีนทรนาถ ฐากุร (อักษรโรมัน: Abanindranath Tagore, CIE (เบงกอล: অবনীন্দ্রনাথ ঠাকুর; 7 สิงหาคม 1871 – 5 ธันวาคม 1951) เป็นศิลปินคนสำคัญชาวเบงกอล ผู้ริเริ่มการนำเสนอคติสวเทศีในศิลปะอินเดียเป็นคนแรก ๆ และผู้ริเริ่มขบวนการศิลปะเบงกอล ที่มีอิทธิพลไปสู่การพัฒนาจิตรกรรมอินเดียยุคใหม่[1][2] นอกจากนี้ยังเป็นนักประพันธ์ที่มีผลงานโดดเด่นโดยเฉพาะในแวดวงวรรณกรรมเด็กภาษาเบงกอล ผลงานวรรณกรรมเด็กชิ้นสำคัญ เช่น ราชกาหินี พุโร อังคละ นาลัก (Rajkahini, Buro Angla, Nalak,) และ ขิเรร ปุตุลฐากุรพยายามที่จะสร้างความเป็นสมัยใหม่ (modernise) ให้กับศิลปะโมกุล และ ราชปุต เพื่อต้านทานกับอิทธิพลของวัฒนธรรมตะวันตกที่มีสอนในสถาบันการศึกษาภายใต้บริติชราช. ผลงานสร้างสรรค์ของฐากุรต่อมามีอิทธิพลอย่างมาก และได้รับการยอมรับในสถาบันศิลปะของบริติชราชให้เป็นรูปแบบตัวอย่างของงานศิลปะแบบอินเดีย[3]